«نگاهی جدید به دنیایی قدیمی»

کوجیما در پایان تمام مراحل بازی امضای هنری خود و یارانش را به همران نام بازیگران و سازندگان آن قسمت عملا در قالب یک قسمت credit آورده است. ساختار بازی در دو قسمت و chapter با نام های انتقام و رقابت است که گویا قسمت سومی هم در کار بوده که کوجیما مجبور به حذف آن گشته‌. تمام این دو بخش به صورت اپیزودیک پیش می روند. در قالب ۵۰ اپیزود که سهم بخش انتقام ۳۰اپیزود و رقابت ۲۰ اپیزود است. نیمه‌ی اول بازی و انتقام تند تر و جذاب تر پیش می رود هرچند که بخش رقابت اوایلش انصافا هیچ چیز خاصی ندارد به مرور زمان بهتر می شود.شاید شباهت هایی میان این بازی و دیگر متال گیر ها هر چند اندک باشد، ولی سعی کوجیما هم در ایجاد تفاوت های زیادی حتی در روایت داستان بوده است. اگر هر پنج دقیقه قرار بود یک کات سین ببینیم، این بار قرار است پس از هر چند ساعت یک کات سین نهایتا پنج دقیقه‌‌ای ببینیم! کات سین ها که عطش ما را برای ادامه‌ی داستان بالا می بردند این بار به گونه‌ای خلق شده اند که عطش ما برای دیدن یکی از همین کات سین ها دو چندان می شود! از همه‌ی این ها که بگذریم بازی جدید استاد open world است. کوجیما هم تمام عناصر یک بازی open world را از هر بازی ای حتی Red dead اقتباس کرده است. نتیجه هم یک open world تمام عیار شده. محیطی وسیع و پر از ماموریت های جانبی که با وجود این که خیلی ها تکراری اند و یا باید هدفی را بکشید یا فولتون کنید اما لذت بخشند. این ویژگی افراد جدیدی را هم جذب بازی کرده است‌. و با کارگردانی خارق العاده اتفاق ناب و زیبایی برای این مخاطبلن شده. تجهیزاتی هم که در اختیار بیگ باس قرار می گیرد در مقایسه با دیگر نسخه ها در واقع چیزی فراتر از یک جهش بوده است. قرار دادن mother base (پایگاه مادر) در پس زمینه‌ی ما موریت ها و آن همه امکانات مختلف باس به خصوص در iDroide همه و همه ساده سازی شده اند تا در اختیار گیمر باشند. گیمر هم چون به راحتی می تواند صحنات و اتفاقات را با کلیک هایی ساده رقم بزند، به طبع خوش حال هم می شود.اوایل فکر می کردم که این تراژدی در صورت حضور یک یار کمکی در بازی بیش از حد ساده و حتی مسخره می شود. اما نمی دانستم کوجیما از پس هر نوع مکانیکی در دنیای جدید متال گیر بر می آید. در واقع کوجیما خودش هم خیلی روی این همکاری ها و تربیت اشخاص مختلفی که از پایگاه دشمن توسط ما انتقال داده می شوند فوکوس داشته است. از طرفی هم توانسته تیپ ها و نمادهایی هم برای عنوان خود، درنهایت هوشمندی خلق کند. D-horse و D-Dog که خیلی زود همذات پنداری گیمر را با خودشان موجب می شوند تنها ابزاری برای یاری بیگ باس در این دنیای جهان باز نیستد. آن ها تحقق رویای دیرینه‌ی کوجیما هستند کهبه حق کوجیما رویا هایش را زیبا به تصویر می کشد. هوش مصنوعی یاران کمکی هم جدای از دشمنان عالی کار شده و هیچ گاه شما را ناراحت و عصبانی نمی کند. در حقیقت این یاران هم نمادهایی شدند در سری متال گیر. هر کدام هم قابلیت خاص خود را دارند. خود من به شخصه سگ باس را بیشتر دوست داشتم! DDنه تنها به خاطر قابلیت های مختلف اکتشاف و حتی سرگرم کردن یا نابود کردن دشمنی که دارد محبوب من بود، بلکه استاد حتی حرکات این سگ را هم به زیبایی هر چه تمام تر نمایش داد. راحت و بدون اغراق به شما می گویم که در این بازی بیش از دیگر بازی ها کارکتر اصلی را جزوی از خودم به حساب می آوردم و او را تصاحب کردم؛ از همین رو دشمنان و دوستان وی و دیگر عناصر سازنده‌ی پیکره‌ی داستان رفتند در محل هایی که در واقعیت بازی هم همان جا بودند. از این ها که بگذریم در کل می گویم که ساید کیک های باس در ماموریت ها هر کدام در جای خودشان با هوش مصنوعی کم نظیری که دارند مهم و تاثیرگذارند. این مورد در برخی درگیری های خاص خود را نمایان تر می سازد و واقعا نشان دهنده‌ی این است که هرکدام از عناصر و بخش های بازی اهمیت داشته و با دقت طراحی و به کار گرفته شده اند.